Deelname energiebesparing: keuze of plicht?
26 januari, 2011 | door Dyon Noy
Energiebesparing als keuze voor zittende huurders? Met of zonder huurverhoging? Belangrijkste aspecten vormen natuurlijk het planproces en de communicatie richting huurders.
Maar ook kostenconsequenties voor corporaties van de verschillende benaderingen spelen een grote rol. Drie invalshoeken voor benadering van huurders bij energiebesparing:
- Gemak voor de corporatie. Geen extra huur voor de energiebesparing, waardoor 100 % deelname in het verschiet ligt
- Keus aan de bewoner. Bewoners kunnen afzien van het voorstel met huurconsequenties. Geen verplichting tot deelname. Overgeslagen woningen komen wel bij mutaties aan bod. Meestal niet realistisch bij gestapelde woningbouw
- Vastgoed centraal. De corporatie zet alles op alles om minimaal 70% deelname te bereiken. Verplichting van overige bewoners tot deelname. Vereist zijn optimale inrichting van het planproces plus slim samenstellen bouwkundige eenheden
Kostenconsequenties
Vanuit kosten verdient de derde invalshoek ‘Vastgoed centraal’ zonder meer de voorkeur. Voorbeelden in de notitie Deelname energiebesparing: keuze of plicht? [PDF|71Kb] illustreren dit. Een dilemma ontstaat als voor corporaties deze relatief strakke aanpak om wat voor reden afvalt. Bij de tweede invalshoek ‘Keus aan de bewoner’ zijn namelijk extra kosten vanwege de weinig projectmatige aanpak en bewerkelijke energiebesparing van overgeslagen woningen bij mutaties plus subsidiederving hoog. Waarschijnlijk beduidend hoger dan gemiste huurbaten bij zittende huurders bij de eerste invalshoek ‘Gemak voor de corporatie’. Een vreemde constatering misschien. Maar ‘voor niets weggeven’ is in financieel opzicht aantrekkelijker dan iedere keer bij mutaties terugkeren om overgeslagen woningen aan te pakken.
Print dit artikel
Categorie: Beheer, Duurzaamheid, Proces| 2 Reacties »
M.i. een beperkte visie op de vraagstelling. Van belang is het juridisch begrip “bouwkundige eenheid” die geen 70% deelname behoeft en mbt portiekwoningen mogelijkheden biedt tot automatisering
en de kennis van verschillende typen participatieprocessen met 0% participatie (en toch alle huurders mee!), 100% participatie (zie http://www.sociocratie) en 70 á 80% participatie gerioht op 100% deelname met toch een huurverhoging van circa € 100,-/maand. Het zijn zo maar wat beelden uit de praktijk.
Weet dat oudere huurders en gevelkachels/moederhaarden-woningen moeilijk zijn aan te pakken, als puur van uit tecnieek en energiebesparing wordt ingezet. Overtuigen op basis van woon-emoties en elimineren van tocht, koudeval, schimmels etc ongerief zijn parameters waar mensen wel voor willen gaan, wetende dat Nederlanders niet van tocht houden en CO2-reductie iets is voor milieufreaks! Dus ken de klant om in te spelen op zijn/haar behoefte, kies de juiste participatiestrategie en de rest is een qwuestie van techniek! Daarbij de dagelijkse praktijd vban de advocaat o,m de hoek, die kosteloos onze doelgroep inspireert…. <> een deskundig projectleider weet al die belangen te traceren en in een haalbaar planproces om te zetten!
Het zou fijn zijn, als eens een receptuur voor de aanpak van de particuliere huursector werd aangedragen. De verhuurder heeft verspreid bezit. Dan gaat het steeds over de onderhandeling tussen een verhuurder en een huurder.